GİTMEK GEREK BAZEN…

Hep hayalimdi. Deniz kenarı bir yerlere yerleşeyim bahçe içinde ve denizi gören bir  evim olsun, çiçekler yetiştireyim akşamları gün batımında oturup yazılar yazayım. Sabahları kalkıp deniz kenarında yürüyüşler yapayım. Ama bunu nasıl yaparım ne zaman yaparım ya da yapabilir miyim diye düşünürken bir anda kuzenim arayıp tamda benim istediğim gibi bir ev bulduğunu, isteyip istemeyeceğimi sordu. Bir anda hiç hesapta yokken karşıma çıkıvermişti hayallerimdeki evim. Ne yapsam bilemedim. Her şeyi, herkesi bir anda bırakıp gidebilecek miydim? Sonra düşündüm ve bırakmak gerek dedim  bu günlerde işi, gücü, sevgileri, aşkları, parayı pulu, insanı, insancıkları, gözün görmeden, kulağın duymadan ve arkana bakmadan gitmek gerek buralardan .
Nereye olduğunu bilemediğin yollara, gitmene neden olan sebepleri sahibine bırakarak çıkmak gerek yola. Kimseyi yanına katmadan kendini bile olduğun yerde bırakarak gitmek.

Gitmek gerek bazen.
Bazen buralardan
Bazen bu zamandan
Bazen bu yerlerden
Bazen herkesten her şeyden…

Hayatının şeklini böyle bir anda değiştirmek acaba benim için nasıl olacaktı. Gittiğim yerde çok mutlu olacak mıydım? Beklide hayat bana böyle bir yol hazırlamıştı. Çünkü hayatımda hep U dönüşlerim olmuştur. Bu dönüşler beni hep korkutmuştur ama sonu hep iyi şekilde sonuçlanmıştır. Sonuçta bir yıl denerim olur ya da olmaz ama en azından denerim dedim.

Neresi olduğunu bilmediğin yerlere nereye çıkacağını bilmediğin yollara korkmadan sapacağım artık. Kaybolsamda, kimseye sormayacağım  ne gerek var. Ayaklarım nereye götürürse ordayım bundan sonra. İçimden yeniden gitmek gelirse başka yere giderim yine ‘’ben gidiyorum’’ diyerek. Kim ne derse desin umursamıyorum artık.

Gidiş o gidiş olacak,
Artık oturup kaderime ağlamaktan üzülmekten vazgeçip gideceğim,  neresi olduğunu bilmeden… Hayalini kurduğum sevgilerin yaşandığı, aradığım insanları bulduğum, kaybettiklerimi gördüğüm yerlere giteceğim. Benim olsun olmasın fark etmeyen ama beni koşulsuz sevebileceklerin yanında alacağım soluğu…

Sokaktaki niyet çeken tavşana niyet çektirip kısmetime çıkanlara güleceğim..Akşamları muhteşem balkonumda masamı hazırlayıp gün batımında sanat müziği dinleyerek rakımı yudumlayacağım.

Güzelliğime çirkinliğime ,gözümün saçımın  rengine aldırmayanların, görünüşüme değil benim derdime bakanların olduğu diyarlara gideceğim. Para pula önem verenlerin değilde   ahbabın eşin dostun önemli olmadığı sadece sen olmanın kıymetli olduğu yerlere… “O  bu şu ne der” diye düşünmeden “onun bunun şunun derdini tasasını çekmeden” mutluluğun kral olduğu, huzurun hüküm sürdüğü yerlere…

Aslında insandan gitmek gerek.
En önemlisi insanı bırakıp gitmek.
İnsanı insandan çok yoran bitiren sindiren başkası var mı?
Durduk yere sebep aramadan insanı insanlığından eden var mı?

Ben gitmeliyim!
İnsanı bırakıp gitmeliyim
En azından gitmeye çalışmalıyım
Sadece kendimi almalıyım yanıma
Bazen onu da bırakırım gittiğim yollarda
Baktım olmuyor bensiz olmak, geri dönüp alırım bıraktığım yollarda
Benin dışındaki her şeyi herkesi boş verdim…
Yoruldum taşıdığım insan yüklerinden
Yoruldum bana yük olan insan siluetindekilerden.
Nereye gitsem peşimi bırakmayanlardan
Peşimde olmasa da izimi sürenlerden.
Hayatımda olup ta, hayatımı anlamayanlardan
Gitmeliyim…

Aslında gitmek hep gerekli, bazen değil. Her yere ait olmak gerek bir yere değil.
Kendine hesap vermek gerek etrafa değil. Kendinden sorumlu olmak gerek herkesten değil.
Yaşamak için gitmek gerek.
Yaşamı anlamak için gitmek gerek.
Anlaşılmak için gitmek gerek.
İnsan olmak için gitmek gerek.
Sormayın işte nedenini
En çok
Gitmek gerektiğinde gitmek gerek..

Bir cevap yazın